Achterflap
Eva's life is not her
own. She is a creation, an abomination--an echo. She was made by the
Weavers as a copy of someone else, expected to replace a girl named
Amarra, her "other," if she ever died. Eva spends every day studying
that girl from far away, learning what Amarra does, what she eats, what
it's like to kiss her boyfriend, Ray. So when Amarra is killed in a car
crash, Eva should be ready.
But sixteen years of studying never prepared her for this.
Now
she must abandon everything and everyone she's ever known--the
guardians who raised her, the boy she's forbidden to love--to move to
India and convince the world that Amarra is still alive.
What Eva
finds is a grief-stricken family; parents unsure how to handle this
echo they thought they wanted; and Ray, who knew every detail, every
contour of Amarra. And when Eva is unexpectedly dealt a fatal blow that
will change her existence forever, she is forced to choose: Stay and
live out her years as a copy or leave and risk it all for the freedom to
be an original. To be Eva.
Mijn mening
Ik vond de korte inhoud van The Lost Girl zo veelbelovend klinken, dat sinds ik het in augustus toevallig ontdekte, het me bij gebleven is en het bovenaan op mijn to-readlijst stond. Het boek heeft me niet teleurgesteld!
Eva, het hoofdpersonage, is een echo. Een wezen dat ik no nooit tegengekomen ben in één van mijn boeken, maar zeker een plaats kan vinden in dystopia. Echo's zijn wezens die gemaakt worden door Weavers, de mens heeft een manier gevonden om leven te creëren uit stof en beenderen. Je kunt het een beetje vergelijken met Frankenstein, een verhaal dat ook enkele keren vernoemd wordt in het boek. Ik vond het hele concept rond die echo's erg origineel en goed gevonden: het feit dat echo's replica's zijn van echte mensen, die hun plaats in nemen na hun dood en alles daarrond. Het verhaal was met momenten wel erg tragisch en triest, de dingen die Echo moet doormaken zijn soms echt oneerlijk en hartverscheurend, maar Eva pakt haar situatie naar mijn mening goed aan. Ze laat anderen niet over haar leven beslissen en blijft niet bij de pakken zitten. Echo's zijn in het algemeen niet geliefd, maar ze laat wat anderen zeggen haar zelfbeeld niet veranderen, ze gaat niet minder van zichzelf denken. Dat vind ik bewonderenswaardig. Echo onderneemt actie, ze is soms wel impulsief, met de gevolgen van dien, maar ze gaat niet zitten wachten tot alles vanzelf goed komt.
Buiten het originele concept van de echo's in een dystopische wereld, is ook de setting eens iets anders, voor de verandering speelt et verhaal zich eens niet af in de VS. Dat was één van de puntjes van Top Ten Friday, setting waar je meer van zou willen zien. Het boek speelt zich ten eerste af in Engeland, in, en een deel speelt zich ook af in India, Bangalore. Ik vind dat heel plezierig, altijd die VS, na een tijdje ven ik dat wel beu. Ik heb bovendien heel wat bijgeleerd over het leven in India, en in het speciaal dat van de middenklasse, waar ik eigenlijk niets over wist. Mijn beeld van India was beperkt tot heel arme mensen in sloppenwijken en dan de miljonairs in enorme villa's. Maar er is dus ook een middenklasse, waar nu meer over weet. Ik was verbaasd dat het eigenlijk niet zoveel verschilde van hoe mijn leven eruit ziet, zoals kleding en schoolleven bijvoorbeeld. Er zijn wel wat verschillen, koeien op de weg, rikshaw als vervoermiddel, speciale feestdagen,...
Wat me ook opviel was de schrijfstijl, dat is ook iets apart, het is moeilijk om uit te leggen zonder voorbeeld, ik doe een poging: soms eindigt een stuk met de aankondiging van een gebeurtenis die gaat gebeuren, bijvoorbeeld een diner, maar dan komt er een flash forward, waarin men dan subtiel terugkomt op die bepaalde gebeurtenis, deze keer met beschrijving. Ik hoop dat je het een beetje snapt. Ik wil geen voorbeeld uit het boek nemen omwille van spoilers. Maar als je het tegenkomt zul je zeker weten wat ik bedoel, ik was erg verontwaardigt, zo van 'hey, krijgen we die gebeurtenis nu niet te zien ofwa?', wees gerust, ze komt er op terug. De schrijfster speelt met de tijd en dat vind ik wel speciaal en bovenal leuk om te lezen.
Het verhaal neemt soms ook onverwachte wendingen, wanneer ik een pauze neem, probeer ik vaak te voorspellen wat er gaat gebeuren en ik was bij dit boek nooit juist. Dat maakt het erg spannend en niet neer te leggen
Kortom, een zalig boek met een rakend verhaal en een mooie schrijfstijl dat bovendien niet neer te leggen is, een aanrader!
Cover
De cover is niet lelijk, maar om één of andere reden trekt het me niet zo aan. Misschien juist iets te druk. Maar het past wel bij het boek, dus dat is een pluspunt. Eva droomt vaak van steden, dus dat is wat je op het silhouet van het meisje ziet.
Titel: The Lost Girl
Auteur: Sangu Mandanna
Pagina's: 432
Verschijningsdatum: 28 augustus 2012
Ik heb nog niets gezien van een vervolg, maar het einde van The Lost Girl geeft wel het gevoel dat er nog een boek moet komen, daar hoop ik alleszins op!
Nog een boek dat ik al enkele keren gelezen heb, één van mijn favorieten. Dit boek zit direct middenin het verhaal en je moet gewoon verder lezen omdat je wilt te weten komen wat er gaat gebeuren én wat er in het verleden gebeurd is, want dat speelt in dit boek ook een grote rol.
