Ik wil het vandaag eens hebben over heldinnen, of anders gezegd het hoofdpersonage, de protagonist,... Zoals ik al vaak gezegd (of liever getypt) heb, is het hoofdpersonage heel belangrijk, als het hoofdpersonage suckt, dan is het boek ook al ineens wat minder, naar mijn mening. Dus, wat vind ik leuke eigenschappen en wat kom ik liever niet tegen in een hoofdperonage: een overzicht.
:(
Zeuren en niets doen
Ik haat het wanneer het hoofdpersonage haar situatie heel de tijd zit te beklagen maar geen actie onderneemt om die te veranderen. Het enige wat ze doet is verdrinken in haar grote poel zelfmedelijden. Dat kunnen we ook geen heldin noemen... Doe iets!
Uit de nood
Soms neemt het hoofdpersonage dan wel actie, maar verknoeit het helemaal zodat de held haar meestal nog uit de nood moet komen helpen, hatelijk!
In één woord, zwak
Ik hou niet van hoofdpersonages die zich laten doen. De twee hierboven zijn er een voorbeeld van. Ik heb het dus over hoofdpersonages die bij de prakken blijven zitten, geen actie ondernemen, niet terug vechten in zijn geheel.
Persoonlijkheid: afwezig
Sommige hoodpersonages zijn echt leeg. Geen hobbies, geen echte interesses, geen doel,... Hoe kan dat nu? Dat gaat meestal samen met overgeobsedeerd zijn door de 'held'. En dat is buiten onrealistisch ook nog eens stom om te lezen.
Onderschatten en bescheidenheid
Wat ik ook niet leuk vind is wanneer het hoofdpersonage constant zichzelf onderschat. Veel hoofdpersonages vinden zichzelf nooit iets speciaals altijd maar gewoontjes, vaak terwijl dat allesbehalve het geval is. Nee, niet te bescheiden zijn.
Krachten, fun!
Eentje voor paranormal romance. Het deel dat het hoofdpersonage ontdekt dat ze een kei coole superpower heeft, of één of ander mythisch wezen is én dat niet leuk vindt. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, wanneer het echt iets gruwelijk is, maar in het algemeen, komaan! Krachten zijn cool! In plaats van te klagen, gebruik ze! Red de wereld! Apprecieer het voor ons die zonder superkrachten zitten!
:)
Sterk, yeah!
Hier bedoel ik dus kick-ass heldinnen mee. En ik bedoel ook mentaal sterk, niet alleen fysiek. Maar ik vind het altijd wel leuk als het hoofdpersonage een goeie mep kan uitdelen. Maar dus ook een hoofdpersonage dat doorzet en niet bij de prakken blijft zitten.
Grappig
Ik vind het altijd leuk om zo nu en dan te moeten lachen met een boek, en daartoe behoort het hoofdpersonage zeker ook. Ik hou ervan als ze soms zo een grapje maakt en vooral ook een goeie steek kan geven of een geestig comeback maakt.
Persoonlijkheid: aanwezig
Het tegengestelde van persoonlijkheid: afwezig. Het maakt een hoofdpersonage zoveel realistischer als ze wel een hobby of meer heeft en er dingen zijn die haar echt interesseren. Het is natuurlijk nog leuker als die intersses matchen aan mijn persoonlijke interesses, maar dat hoeft natuurlijk niet!
Zelfkennis (eerste stap naar de wijsheid)
Ik vind dat een hoofdpersonage tegen het einde van een reeks toch al een beetje zelfkennis moet hebben (en zichzelf daarbij niet onderschat). Het is natuurlijk heel normaal dat in een begin van een reeks (of boek) dat niet het geval is, uiteindelijk hoort dat bij het verhaal.
Egoïstisch, maar niet té
Begrijp me niet verkeerd, ik wil geen egoïstisch hoofdpersonage. Maar hoofdpersonages die nooit aan zichzelf denken is absoluut vreselijk. Dan krijg ik vaak zin om het ze eens goed door elkaar te schudden. Dus zo nu en dan eens egoistisch zijn is denk ik wel een pluspunt.
Ziezo, dat is het zowat. Morgen komen een paar voorbeelden van mijn favoriete hoofdpersonages om dit mooie lijstje te illustreren. Laat weten wat jij zoal vindt op het vlak van heldinnen en of je het eens bent, stay tuned!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten