17-02-2012

Under the Never Sky - Veronica Rossi


Achterflap
Aria heeft haar hele leven in de veilige, virtuele wereld van Reverie geleefd. Maar na een reeks gebeurtenissen wordt Aria gebannen uit haar stad. Ze weet dat de kans op overleven in de Wastelands, ook wel beter gekend als de The Death Shop, klein is. Als de kannibalen haar niet te pakken krijgen, zijn het de Aether stormen wel, dat zijn woeste, elektrische energie stormen. Dan ontmoet Aria een Outsider genaamd Perry, haar enige kans op overleven.

Perry is een jager voor zijn stam, maar wanneer zijn neefje meegenomen wordt door de Dwellers is hij genoodzaakt zijn stam te verlaten en achter Tallon, zijn neefje aan te gaan. Dan ontmoet hij Aria, een Dweller. Zwak en fragiel zoals hij had verwacht van één van hen, maar zij heeft de sleutel naar het vinden van zijn neefje.

Mijn mening
Het eerste ding dat ik leuk vind aan Under the Never Sky is dat het wel dystopia is, maar dat niet alleen. De Outsiders leven eerder in een fantasy-wereld. Een beetje terug in de tijd met hier en daar wat 'magische' krachten. Wat mij bij het volgende puntje brengt. In veel dystopia-boeken, of toch die die ik gelezen heb, zijn mensen nog steeds hoe dat we mensen nu kennen. En daar is niets op tegen, maar het is ook eens leuk om een boek te lezen waarin de mens verder geëvolueerd is. En dat is er gebeurd in Under the Never Sky, neem bijvoorbeeld de Outsiders, ze hebben allemaal een gave, de ene sterker dan de andere. Je hebt de Audits, mensen met ongewoon goed gehoor tot het horen van gedachten. Je hebt ook de Seers, mensen met nachtzicht en ten laatste de Scires, mensen die erg goed ruiken tot het ruiken van emoties en gevoelens. De Dwellers zijn ook anders dan hedendaagse mensen, maar daar kom je achter in het boek. Het zijn ook niet alleen de mensen die ontwikkeld zijn, ook de aarde is heel wat anders, met name de lucht. De altijd-aanwezige Aether, soort van elektriciteit  in de lucht, die ook kan veranderen in een woeste, dodelijke storm. Ik vind het allemaal origineel en leuk gevonden. Ook de wereld van de Dwellers, mensen die hun hele leven leven in een virtuele wereld waar alles in kan en er geen gevaren schuilen: origineel. Nog een laatste puntje is het wisselende vertelperspectief, iets wat ik wel tof vind. Je hebt Aria en Perry (niet altijd) om de beurt aan het woord, beide leuke, realistische hoofdpersonages. Ik vind het een heel goed dystopia-boek, eentje die zo blijft hangen en nazinderen.

Oh en btw, ik heb dit boek ook een plaatsje gegeven in wachten op woensdag een tijdje geleden en daar schreef ik dat de naam Aria me deed denken aan een roodaangelopen operazangeres, het grappige is dat Aria ook nog eens heel goed kan zingen, opera's incluis. Wat een toeval (of toch niet sinds we allemaal weten wat een aria is).

Cover
Ik ben geen fan van de cover. Het is niet vreselijk, maar ze hadden er iets veel coolers van kunnen maken. Neem nu de Aether, iets dat toch een rol in het verhaal speelt in het verhaal en dat er mijn verbeelding erg mooi uitziet. Zo paars, blauw en golvend zoals het noorderlicht met nog wat elektriciteit erbij. Ze hadden dat kunnen nemen als concept voor de cover, daar zouden ze iets supermooi van kunnen maken.

Goodreads-sterren
  • 4,22

Info
  • Titel: Under the Never Sky
  • Auteur: Veronica Rossi
  • Er komt een vervolg, Trough the Ever Night, ergens in 2013 en als we logisch nadenken weten we dat dat ergens in het voorjaar gaat zijn aangezien Under the Never Sky 7 februari is uitgekomen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten